Was allang klaar maar nu kan ik dit ook heeelemaal zelf op de site zetten. In december ga ik hem naar Leipzich brengen. Wordt een leuk avontuur.

Andreas is Betriebsberater in Leibzich en de tafel komt als Konferenztisch in hun nieuwe kantoor. Dat wordt een leuk avontuur om hem daar te plaatsen! We hebben samen overlegd hoe de kleur gaat worden. Hij wordt 4 meter lang en 112 cm breed. Gert-Jan en Vincent Marcolina gaan het beton storten. De bladen heb ik alle drie een stukje in moeten korten. Hier liggen ze op een werktafel.

Tafel afgeleverd bij de heer en mevrouw Joling in Hilversum. Jan Joling is forentisch accountant en gaat deze tafel gebruiken als spreektafel. Zij hebben er 4 mooie vintage stoelen bij gekocht van Eames. Toen ik het kwam afleveren was het net of jan jarig was. Leuk is dat.

Merel koos in het atelier voor een variant met een kort middenblad en twee lange delen. Deze tafel is 3.50 meter lang. Ziet er prachtig uit in haar interieur!

Het maandblad Eigen Huis & Interieur, over het laatste nieuws over design, lifestyle en architectuur, Portretten van (inter)nationale topontwerpers en aanstormend talent is een tafel opgenomen van TablesXl. Ga naar de website van Eigen Huis & Interieur Eigen Huis & Interieur En klik hier om het artikel te downloaden(pdf) TablesXl pdf

“meneer Schipper, u bent een schilder zoals u deze meubels restaureert.
U schildert werkelijk met meubels. U bent een kunstenaar en u weet dat niet.
U heeft dat zelf niet in de gaten maar de mensen zien dat niet, zij beoordelen wat u brengt op heel andere gronden.
Of ze het wel ‘klassiek’ vinden, en weten niet eens wat klassiek is , hebben daar geen verstand van, maar bedoelen daarmee zoiets als ‘netjes’. Zij kijken vanuit een burgerlijke smaak.
En daar past u niet bij.
U brengt bijzondere meubels en vooral ook hoe u restaureert is meer schilderen maar de mensen zien dat niet, kopen het om hele andere redenen.
En daarom verkoopt u niet genoeg”
Dat zei Jan van Haaren tegen me op een dag toen hij langskwam in mijn kunst en antiekwinkel in Den Bosch.
Het was 1980.
Jan was directeur van de kunstacademie geweest. Hij kon soms heel lyrisch zijn en bevlogen in prachtige retoriek de schoonheid die hij zag delen met je.
Een bijzondere man.

En hij had gelijk, ik deed mijn best, bracht prachtige dingen, maar verkocht niet genoeg.
Nooit had ik geld, en alle geld uit verkoop ging meteen weer in nieuwe aankopen.
Ik was niet op mijn plaats.

Maar dat ‘schilderen’ dat heb ik overgehouden uit die tijd. En dat doe ik nu met heel veel plezier.
Toen kocht ik bij voorkeur gebruiksmeubelen, waarmee geleefd was, geen sier of stijlmeubelen maar meubels die vanuit een eeuwenlange traditie waren vormgegeven die maakte ik dan mooi.
Niet netjes, mooi, haalde er uit wat er in zat.

Het gevoel wat ik had, toen ik werkte aan dat vooral Spaanse antiek, dat doorleefde prachtige oude hout, die knoesten die slijt, dat patine, het schuren ploeteren krabben poetsen wrijven op zoek naar mooie ‘momentjes’ in het materiaal, dat heb ik nu met mijn tafelbladen.

Daarom gebruik ik echt oud hout. Leeftijd kun je niet imiteren dat zie je.
Het is juist die combinatie tussen oud en nieuw die een mooie spanning geeft.

Eigenlijk heb ik een tafel bedacht die technisch, logistiek en economisch gezien niet kan. En dan lukt het toch. Oud hout en beton zijn allebei geen materialen voor de meubelindustrie.Want die zit vast aan dure perfecte machines die perfecte gladde strakheid maken. Ik verwerk oud doorleefd en gebruikt hout. Dus moest het gemaakt worden buiten de industrie om, met de hand en met zelf ontwikkelde technieken en mallen die ook niet regulier zijn. Daardoor is het veel duurder dan maaksel wat in grote series uit de industrie komt. Maar mensen hebben daar het geld voor over omdat het er ook zo anders uitziet. Omdat ik veel ervaring heb met heel oud antiek kan ik die ervaring aanwenden om hedendaags Design te maken. Lekker tegenstrijdig klinkt dat. Design is in en antiek is uit. Maar veroudering ervaren mensen wel als heel mooi als het maar op een eigentijdse manier gebracht wordt. We hebben behoefte aan DNA en authenticiteit. Het nieuwe accentueert het oude en andersom. Tegengestelden samengebracht geeft altijd een mooie spanning vind ik. Omdat het zo duur moet zijn kan ik het niet in winkels of galeries verkopen, dat zou de prijs verdubbelen. Door het Internet is het nu mogelijk om producten aan te bieden die anders helemaal niet bestaan zouden hebben omdat winkels een eigen beleid voeren en ingesteld zijn op wat de grote merken in de industrie voor hun maakt. Dat is wel een hele belangrijke verworvenheid door het Internet. Wat vroeger zou sterven in schoonheid kan nu wel.

Ja hier is hij dan, mijn nieuwe website. Eindelijk kan ik jullie nu digitaal op de hoogte houden van waar ik mee bezig ben en kunnen jullie online ook mijn tafels bekijken.

Mijn nieuwe atelier op de Zuid Willemsvaart 95 heb ik in gebruik genomen. Vanaf deze mooie plek zal ik me de komende tijd toeleggen op het ontwerpen van nieuwe tafels!

Ook bij Coca Cola hebben ze gekozen voor een tafel van Rob Schipper voor in de vergaderruimte